Nie czarujmy się – Polska jest śliczna, ale jej pogoda już zdecydowanie mniej. Pora zimowa przeciąga się od początków jesieni do początków kwietnia, co jest niesamowicie zasmucające dla mieszkańców. Mała dostępność Słońca oznacza, że każdy z nas odczuwa silny spadek werwy. Słońce bowiem jest niezbędne do sprawne działania naszego organizmu – jego niedobór posiada niekorzystny wpływ na człowieka. W Polsce widzimy to w znacznej skali, lecz o wiele gorzej mają mieszkańcy państw skandynawskich. Analizy wskazują, że w tych krajach jest spory procent targnięć na swoje życie, które mają swoją przyczynę w stanach depresyjnych.

Zaburzenie depresyjne powoduje, że gaśnie radość życia, przyszłość nas przeraża, a przeszłość jawi się jako pasmo niepowodzeń. Stanowi temu, towarzyszy przygnębienie, rozpacz i bojaźń. Coś, co jedni z nas biorą za chwilowe niepowodzenie, dla innych jest życiowym nieszczęściem.

Niepokój, smutek, zmniejszenie aktywności. To tylko chwilowa niedyspozycja? Warto sprawdzić, czy nie pojawiła się u nas depresja sezonowa. Depresja sezonowa to zaburzenia depresyjne pojawiające się w okresie jesienno-zimowym, a ustępujące wiosną lub latem.