Znacznie większa liczba dzieci cierpi na nadpobudliwość psychoruchową. Powiązane jest to z czynnikami środowiskowymi, jak i ma podłoże genetyczne. Pedagodzy wskazują też na pewne nabyte w czasie socjalizacji cechy, jakie potem mogą w najmłodszych wywoływać nadpobudliwość. A chociaż mało komu ADHD skojarzyło się jeszcze niedawno z ludźmi dorosłymi to nie można zaprzeczyć, iż da się rezultaty niewyleczonej nadpobudliwości można zauważyć później w dorosłym życiu.

I to w takim samym stopniu w sferze emocjonalnej, w sferze behawioralnej, jak i w sferze poznawczej. Dlatego istotne jest jak najszybsze diagnozowanie malucha a także wpisanie go na terapię. Trzeba też orientować się, że podczas doboru terapii trzeba się decydować jedynie na systemową psychoterapię dla dzieci z nadpobudliwością psychoruchową, jaka bezpośrednio dotyczy trzech płaszczyzn wymienionych powyżej, ponieważ wyłącznie tego typu terapia psychologiczna przyniesie oczekiwane wyniki.

W czasie terapii będzie również ważna nie tylko sama relacja psychologa z dzieckiem, ale również obserwacja i pomoc terapia Patryk Roczon opiekunów. Dziecko nie może bowiem poczuć się zagrożone czy mniej ważne.

Jeszcze nie tak całkiem dawno temu o tematyce adhd nie można było znaleźć wiedzy kompleksowej, jednak w chwili obecnej uległo to zmianie. Kwestie stereotypowe odeszły na bok, a eksperci poprzez różnego rodzaju akcje społeczne uświadamiają obywatelom, czym jest nadpobudliwość psychoruchowa i jak z dzieckiem, jakie na nią choruje należy postępować. Będzie to wyjątkowo istotne, gdyż dzieci, które już tak czy owak będą czuły się odmienne od kolegów wymagają postawy wspierającej, tym bardziej na samym początku.

Kiedy zachowanie środowiska zestawi się z właściwą psychoterapią to szansa będzie oczekiwać pozytywnych wyników. Opiekun spostrzeże, że dziecko jest spokojne i że da się z nim nawiązać współpracę. Rozwój małego pacjenta nie będzie niczym zagrożony. Należy więc wytypować takiego eksperta, który orientuje się, w jaki sposób podchodzić do malucha i jaki systematycznie skoryguje jego zachowanie.

Nadpobudliwość psychoruchowa nie jest czymś, co wyłoniło się z winy dziecka i z tego każdy znajdujący się w jego otoczeniu powinien sobie zdawać sprawę. Maluchem trzeba mądrze kierować i zapisać go na stosowną terapię, która pomoże mu osiągnąć swego rodzaju stabilność w zachowaniu i w kontrolowaniu emocji, jak i w sferze poznawczej.